Głównymi miejscami zatrzymań protestujących były izolatka przy ulicy Akrescina w Mińsku oraz areszt w Żodzinie, z uwagi na położenie tego miasta blisko białoruskiej stolicy. Kiedy ludzi przybywało, głównie po niedzielnych marszach w Mińsku, funkcjonariusze zaczęli wywozić aresztantów do dalszych miejscowości, jak np. Baranowicze, położone 150 km od Mińska.

Pierwszym bohaterem tej historii jest Alaksandr, były robotnik Mińskiej Fabryki Traktorów, który został zwolniony z pracy w wyniku strajków.